نزد يكي از عارفان، سخن از بهترين كار شد. يكي گفت:(( بهترين كار نماز خواندن است)) ، ديگري گفت:(( دعاست )) و سومي گفت:(( ذكر است. ))

هر كدام چيزي گفتند.

عارف گفت: (( كمك به ديگران است )) و تعريف كرد كه روزي دو برادر كه مادر پيري داشتند، باهم زندهگي مي كردند. يكي از آنها دائم به عبادت و دعا، ذكر و نماز مشغول بود. اما ديگري فقط نماز هاي واجبش را ميخواند و در خدمت مادرش بود.

تقديم به ساحت مقدس تمام مادران

نماز شما باطل است

روزي از روزها چهار مرد براي فريضه نماز وارد مسجد شدند. هر چهار نفر آنها در گوشه اي از مسجد مشغول خواندن نماز شدند. در حال نماز خواندن بودند كه مؤذن وارد مسجد شد. وقتي مؤذن وارد مسجد شد، يكي از آنها در ميان نماز نگاهي به مؤذن انداخت و گفت: ((آيا، حالا كه نماز مي خوانيم، اذان داده ايد يا نه؟))

وقت نماز

در يكي از شب ها معاويه به خواب سنگيني فرو رفته بود. نزديكي هاي صبح بود كه مردي او را از خواب بيدار كرد. وقتي معاويه از خواب بيدار شد، چشمش به مرد افتاد، با تعجب از او پرسيد: ((تو چه كسي هستي؟! و چرا بدون اجازه وارد كاخ من شده اي؟)) شخص ناشناس جواب داد: ((من ابليس هستم.)) معاويه كه خيلي ترسيده بود گفت: ((چرا مرا از خواب بيدار كردي؟))

ابليس جواب داد: ((وقت نماز است و من تو را بيدار كردم كه سر وقت به مسجد بروي و نمازت را به موقع بخواني)) معاويه نگاهي به او انداخت و گفت: ((تو شيطان هستي و شيطان نيز هيچ وقت خير بندگان خدا را نمي خواهد.))

شيطان جواب داد: ((تو را از خواب بيدار كردم كه نمازت قضا نشود و بعد آهي بكشي و با خود بگويي اي كاش به مسجد مي رفتم و نمازم قضا نمي شد.

آيا مي داني ارزش اين آه از صدها نماز بالاتر است و من مي خواستم اين آه نصيب تو شود و تو مورد رحمت خدا قرار نگيري))*

*: مثنوي مولوي

منبع: گلچيني از متون كهن